Η λαλίστατη Σιωπή των εικόνων

Συναρπαστική εκδοχή ζωής...



Μια συναρπαστική εκδοχή  αγέρωχης ζωής...

Πατημασιά  σε γλιστερούς δρόμους. Σε συμπληγάδες μοναξιάς. Σε μια πορεία στρωμένη με λακκούβες και παγίδες καλά κρυμμένες κάτω από χιόνι μαθημένο να καρτερά τον ήλιο  μέχρι να το λιώσει
όπως ο έρωτας τα παγωμένα κορμιά.....




5 σχόλια:

  1. "...μαθημένο να καρτερά τον ήλιο μέχρι να το λιώσει
    όπως ο έρωτας τα παγωμένα κορμιά....."

    Τι λες τώρα! Πόσο όμορφος στίχος! Πόση δύναμη κλείνει μέσα του. Πόση δίψα για ζωή, για ηδονή και πόθο.
    Καλησπέρα Λυγερή μου. Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μεταφυσικό είναι, ότι ακριβώς την ώρα που "έγραφες" Εσύ εδώ εγώ χάραζα τις σκέψεις μου στο "Ηδύποτον"

      Βρες Εσύ την άκρη

      Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή
    2. Άκρη εύκολα δεν βρίσκεις σε τέτοιο συναπάντημα. Μονάχα το απολαμβάνεις σε όλο του το μεγαλείο. Κάπου ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο κινούνται κυκλικά οι σκέψεις και καρδιές μας. Καλησπέρα Λυγερή.

      Διαγραφή
  2. Οι συμπληγάδες μοναξιάς με αγριεύουν...το πάθος του έρωτα που λιώνει τα παγωμένα κορμιά υπέροχο. Και όντως!!!
    Καλλιγραφία των σκέψεων σου είναι αυτοί οι στίχοι. Ξέρεις, βλέπω ότι έχεις έφεση να γράφεις στίχους και μάλιστα πλήρεις νοημάτων και προβληματισμών. Είσαι κρυφό ταλέντο...
    Καλό Σ/Κο Λυγερή μου
    Τι κάνει η κόρη σου; Πέρασε το πρόβλημα; Έγινε άσχημη ανάμνηση;
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μέρα αγαπημένη μου

      Δεν πέρασε Αννούλα μου. Εγκαταστάθηκε στη ζωή μας και εγώ γονατιστή ανηφορίζω την γκρίζα διαδρομή ενός ακόμη Γολγοθά .

      Σε ευχαριστώ που βγαίνεις μπροστά και με την φλόγα της ψυχής σου "κοροϊδεύεις " την καντεμιά του σύμπαντος,την θολούρα του φεγγαριού,την λαύρα του ήλιου που καίει κάποιους που επιμένουν για μια θεσούλα κάτω από την θαλπωρή του...

      Να μου είσαι πάντα καλά ,χρήσιμη για όλους και τελευταία για μένα.

      Διαγραφή